| by Maciej | No comments

[my_igp_date_format]

Dobra. Już wiesz z czym mamy do czynienia. Teraz trochę o emocjach jakie nam towarzyszyły. Jak wspomniałem, 1k2o nie było wiadome natychmiast. Na początkowych badaniach nie było widocznej przegrody pomiędzy dziewczynami (porównanie na zdjęciu). 1k1o. Strach. Płacz. Czarne scenariusze. Bo wg wytycznych szpital od 26. tygodnia. Bo mogą się podusić własnymi pępowinami. Bo, bo, bo... Ryzyk jest mnóstwo. Przegroda się uwidoczniła na USG. Wniosek? Nie robić szczegółowych badań przed 10 t.c. albo robić i mieć duży dystans. Dla własnego zdrowia psychicznego. Wracając jeszcze do emocji. Dowiadujecie się, że planowana ciąża staje się rzeczywistością. Radość - jasne. Ale poza radością jest cała gama emocji. Strach, że jak to będzie. Smutek i obawy o przyszłe życie, bo przecież nie będziemy już sami. Zwątpienie, bo może jednak to nie był dobry pomysł. Chwilowy brak akceptacji, bo zamiast jednego dziecka są dwa. I wiele, wiele innych. Często skrajnych. I tutaj nie ma miejsca na krytykę, ocenę. Nawet w tak prokreacyjnym kraju jak Polska. Emocje są dobre, odróżniają nas od innych gatunków. Na każde jest miejsce. Tolerancja, wyrozumiałość, a czasem dystans. Do tego rozmowa i wsparcie. Wzajemne. Inaczej można nieuważnie ‚zaorać’ związek. I zwariować.

« Prev

Dodaj komentarz